Overlijdensgedichten & overlijdensgedichtjes

Een immense collectie overlijdens gedichten voor wanneer er iemand is overleden in uw directe omgeving, of verder weg van u. Gedachten-gedichten.nl heeft ook de meest uiteenlopende korte overlijdens gedichtjes voor U uiteengezet voor het verlies van dierbaren, vanuit het perspectief van ouder, grootouder, kind, kleindkind, neef(je), nicht(je), oom, tante, vriend, vriendin, collega, kennis, ..... Lieve woorden vervat in overlijdensgedichten kunnen soms tot troost zijn voor U of de nabestaanden.

- Ter nagedachtenis aan de mensen die van ons zijn heengegaan | namens de redactie -


« < 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16
17 18 > »

Je was een rots in de branding
en koerste recht door zee
Je trotseerde storm en golven
alleen... je had de wind niet mee

Waar mensen mensen zijn
die elkaar verstaan
Waar liefde liefde is
daarheen wil ik gaan
Waar het eeuwig vrede is
waar de zon schijnt
Waar een nieuwe wereld is
die niet meer verdwijnt

Waarom zijn er zoveel vragen
Waarom is er zoveel pijn
Waarom zijn er zoveel dingen
Die niet te begrijpen zijn

- Ria Schut-Diks -

Voor jou ging het sterven niet ineens
Je hebt er moedig voor gestreden
Niemand kan weten wat je hebt gevoeld
Ook niet wat je hebt geleden

Denk aan mij terug
maar niet in de dagen van pijn en verdriet
Denk aan mij terug in de stralende zon
hoe ik was toen ik alles nog kon

-Ria Schut-Diks -

Soms is er zoveel wat we voelen
maar zo weinig wat we kunnen zeggen...

Er zijn vragen gesteld in 't leven
waar de antwoorden zo moeilijk op zijn
Ze hoeven nu niet meer te worden gegeven
voorbij is 't zoeken, gestopt is de pijn
Je gebeden zijn verhoord
Hij kwam je halen, in ons leef je voort

Ik kan helaas geen afscheid nemen
Ik kan helaas niet bij je zijn
Maar ik denk aan jou en voel de pijn
Pijn die een leven lang zal duren
Het had ook anders kunnen zijn...

Mijn liefde blijft aanwezig
zal niet worden uitgeblust
Maar er is geen hand meer in de mijne
geen mond meer die mij kust
Geen lach meer in de verte
geen streling door mijn haar
Niet meer samen zitten
en kijken naar elkaar
Onwerkelijk is nog het gemis
maar ik moet nu leven
met hoe eenzaam, eenzaam is




Bekijk meer overlijdensgedichten op Dichters.nl