Overlijdensgedichten 88

Hoog in de hemel straalt een nieuwe ster
het lijkt dichtbij maar toch te ver
om zomaar even aan te raken
je moet een leven reizen tot die ster zo klein
maar aan het eind zullen wij weer samen zijn

Ik staar omhoog en zoek naar jou in het zwart van de nacht
Ik stel me voor dat jij daar bent en gewoon tegen me lacht
Ik zie je niet, ik hoor je niet, maar omdat ik je zo mis
Ben ik van het feit doordrongen dat daar boven mij iets is
Ik sluit mijn ogen en beleef een intens moment
Ik weet gewoon, ik voel gewoon, dat je dicht bij me bent

God die mij heeft gegeven
verstand en moed en kracht
om te werken en te leven
zegt nu: het is volbracht

I miss you a little
I guess you could say
A little too much
A little too often
A little more every day!

je wandelt naar de maan
naar de zon
naar de sterren

je hand heb ik zachtjes
los moeten laten

met zoveel pijn
laat ik je gaan

Als mens zijn wij zo klein, zo nietig
En jij... jij had een hart van goud
En wij, wij zijn zo droevig, zo verdrietig
Je was een mens waar een ieder van houdt
Toch zijn wij dankbaar
Dat jij een deel was van ons leven
Jij blijft in onze harten geschreven

"Hoe word je een vlinder?" vroeg hij peinzend
"Je moet zó graag willen vliegen,
dat je bereid bent je leven als rups op te geven."
"Je bedoelt doodgaan?" vroeg hij
"Ja en nee" antwoordde zij
"Wat er uit ziet als JIJ gaat dood,
maar wat jij echt bent zal leven."

Het vuur in je ogen is nu uitgeblust
de vechtlust uit je hart verdwenen
Voor de allerlaatste keer
hebben wij jou gekust
Bedankt dat we je een tijdje mochten "lenen"!

Haar leven was een geven en een zorgen
voor een ieder op haar pad
Nu kwam voor haar de grote morgen
waar zij de laatste tijd zo vaak om bad

Er is niet veel te zeggen
Er is alleen een vragen
Om troost, om hulp en kracht
Voor wat niet uit te leggen
En nauwelijks te dragen
Doet struik'len in de nacht

Vrije vogel, vlieg maar heen
naar je toekomst zonder pijn
Laat maar los je aardse banden
je zult in Gods handen veilig zijn

Weinig nemen en veel geven
altijd hartelijk en warm
als de mensheid zoals jij was
was de wereld niet zo arm

Wat vreemd dat je er niet zult wezen
wanneer wij weer naar huis zullen gaan
je zult niet in de kamer staan
en ons begroeten als voor dezen
O, die vertrouwde kleine dingen
die je zo onopvallend deed
die zullen wij missen
tot dit leed verstild is
tot herinneringen
En ook al heb je ons verlaten
je laat ons nooit alleen
wat wij in jou bezaten
blijft altijd om ons heen

Hij nam het leven zoals het kwam
Zat nooit bij de pakken neer
Zorgde voor de vrolijke noot
Nu is hij er niet meer

Te leven in het heden
geniet van elke dag
het leven is een wonder
dat je beleven mag

Geluk dat duurt maar even
ongrijpbaar is de tijd
vergeet dus niet te leven
het duurt geen eeuwigheid

Na alle fijne jaren die wij met je mochten delen
nam God je bij de hand
hij heeft geluisterd naar je gebeden
je stap voor stap geleid naar het Beloofde Land
En naast de droefheid die we moeten dragen
is er het weten: God heeft je bevrijd
hij gaf ons niet het antwoord op ons vragen
maar schonk ons uitzicht op Zijn eeuwigheid

Leef
Met wie je hier op aarde zwerft
En als je onderweg vriendschap verwerft
Dan blijf je leven
Zelfs als je sterft

Als er na de dood een leven is
dan zal de dood fantastisch zijn
vrij van tranen, vrij van pijn
een weerzien met hen die ik zo mis

Een kus, en een zucht
Een herinnering in de lucht
Vaarwel mijn liefste
In je laatste vlucht

Vooral als je herinneringen je vreugde schenken
Haar sterven geeft ons heel veel verdriet
Maar haar leven vergeten we niet

Eens zal ik zijn in de roep van een vogel
Eens zal ik zijn in de prille dauw
Eens zal ik zijn in het wuiven der palmen
Eens zal ik zijn in het hemelsblauw