Overlijdensgedicht : 'Toen mijn moeder was gestorven'

Toen mijn moeder was gestorven
heb ik lang staan kijken naar haar lief gezicht
verstild en gladgestreken waren nu haar
trekken
haar ogen voor altijd zonder licht

Voorbij was haar verdriet
om het vergeten
voorbij haar heimwee
het niet meer weten

Zo rustig lag ze daar in haar laatste slaap
niet meer het kind van de laatste jaren
maar mijn moeder
nu zonder geest

De geest had haar lichaam verlaten
omhoog gestegen als een leeuwerik naar de zon
terug naar haar oorsprong, begin en einde
voorbij de regenboog, terug naar de bron

Kijkend naar haar verstild gelaat
voelde ik de pijn, en mijn verdriet
opnieuw de navelstreng verbroken
maar ik wist ook: zo is het goed

- ingezonden door Elske -