Overlijdensgedicht : 'In haar dromen zag zij deze mooie tuin'

In haar dromen zag zij deze mooie tuin
ergens in het Oosten
Hoge bomen waakten dag en nacht
hun bladeren zorgden voor schaduw
en vogels vonden er onderdak

Overal stonden
bloemen
nooit had zij zoveel kleuren gezien
De rozen geurden en verderop de jasmijn
"Hoe komt het toch" dacht zij
dat ik haar nooit eerder heb gezien
dat mijn ogen gesloten bleven voor zoveel
schoonheid

Vanuit de verte
werd zij geroepen:
er wenkte iemand
zij kon niet zien wie
Dan voelde zij
hoe zij er
zacht en teder
naartoe getrokken werd

Zij verweerde zich
niet
waarom zou zij
het was hier mooi
zo licht, zo vredig

En juist op dat
moment
dat zij die passeerde
hoorde zij een vertrouwde stem
"hier mag je rusten, Welkom thuis"