Overlijdensgedichten 98

Een immense collectie overlijdens gedichten voor wanneer er iemand is overleden in uw directe omgeving, of verder weg van u. Gedachten-gedichten.nl heeft de meest uiteenlopende overlijdens gedichtjes voor U uiteengezet voor het verlies van dierbaren, vanuit het perspectief van ouder, grootouder, kind, kleindkind, neef(je), nicht(je), oom, tante, vriend, vriendin, collega, kennis, ..... Lieve woorden en zinnen vervat in overlijdens gedichten kunnen soms tot troost zijn voor U of de nabestaanden.

- Ter nagedachtenis aan de mensen die van ons zijn heengegaan | namens de redactie -


Zoveel soorten van verdriet
ik noem ze niet
Maar één, het afstand doen en scheiden
en niet het snijden doet zo'n pijn
maar het afgesneden zijn

De pijn is iets minder scherp
het doet misschien iets minder zeer
Het missen wordt niet minder
maar steeds een beetje meer

Heel langzaam gingen wij je verliezen
Slechts wij konden nog voor je kiezen
Je stille blik deed ons vaak zeer
Onze moeder was je al lang niet meer
En nu je echt bent heengegaan
Kunnen wij je alleen maar danken
Voor alles wat je voor ons hebt gedaan

Je droomde van een lied dat je ooit hoorde
Een lied dat zong van mooie oorden
"Ik zie een poort wijd open staan"
Die poort ben jij nu doorgegaan

Sterven aan het oude vertrouwde
het vraagt soms zoveel moed
het verleden is zo krachtig
mij soms te machtig
de kunst van het loslaten
versta ik nog niet goed

Een mens kan na een welbestede dag
's avonds blij en tevreden gaan slapen
Zo kan ook het sterven zijn
na een lang en welbesteed leven

Haar stoel is leeg
Haar stem is stil
Gesloten ogen: eindelijk rust
We hebben haar voor het laatst gekust
Zo is het goed

Een leven vol van arbeid
van liefde en verdriet
ik ging u hier verlaten
treur om mijn heengaan niet
Ik ging niet naar de kerk
geloofde wel in God
heb gepoogd hier goed te leven
zeker naar Zijn grootst gebod
Het is naastenliefde
denk daar in Gods naam aan
zij die dit eerlijk geven
kunnen rustig sterven gaan

Aanwezig in afwezigheid en
daarom nooit verleden tijd

Zij die we liefhebben en verloren
zijn niet meer waar zij waren
maar zijn altijd waar wij zijn

Nooit meer zul je door de tuin lopen
waar iedere bloem en iedere plant
getuigde van je zorgende hand
Nu ging de hemeltuin voor je open

Weer samen met vader
wie had dat gedacht?
Maar waarom zo snel
waarom zo onverwacht?